11. Bölüm: Korkak

İyi okumalar... 🤍

| SAKIZ |

-11. Bölüm: Korkak!-

~~~

(4 Gün Sonra)
Yazarın Bakış Açısı

Genelde şirket olarak Cumartesi günleri çalışmamalarına rağmen Araf kafası bozukken gelirdi. İş, düşüncelerini geri plana atarak yok sayılmasına yardımcı oluyordu. Çok çalışan Araf, iyi olmadığı dönemler çok daha fazla çalışırdı. Başarısının nedenlerinden biri de buydu, diğeri ise hayatında sadece işi vardı.

Emirhan, kapıyı tıklatıp Araf'ın çalışma odasına girdi ve karşısındaki koltuğa yöneldi. "Ohoo, dört gündür bu ne iş sevdası kardeşim."

"Her zamanki halim."

"Orası öyle, öyle de geçen günler ne güzel arada yüzünü görüyorduk."

"Şu imalarından vazgeç artık kardeşim."

"Hadi ordan. Dört gündür susuyorum da ayıp oluyor. Zamanında ben bu yollardayken az el vermedin mi bana?"

"Yol falan yok Emir."

"Bu gece KinshIn'a gelecek misin?"

"İşim var."

"S*ktirtme lan işini, gece bir gibi gelirsin."

"Yengeden izin aldın mı ki?" Emir sırıtarak ayağa kalktı. "Masaya yumruğumu bi' kodum." Araf bu hallerine dik dik bakarken, "Sonra o da sana koydu." dedi.

"Yok lan, kızlar gecesi yapacaklar, kovuldum evden..." dediğinde Araf nefesini vererek kısaca güldü.

"Şu haline bak *mına koyayım düşünmekten gülmeye fırsatın bile kalmıyor. Neyse, rakı gecesi yapamayacağız ama çocukları şutlar hallederiz. Geliyorsun akşam..." diyerek odadan çıktı. Araf'ın akşam iş camiasıyla ilgili bir davete katılması gerekti. Oradan kulübe geçmeyi planladı.

———

Akşam davete tek katılmıştı çünkü asistanına izin vermişti. İçeri girdiğinde birkaç selamlaşmadan sonra yanına yakın arkadaşı Samet gelmişti. "Vay! Kardeşim... gece öncesi iş güç diyorsun ha?"

"Toplanacak başka zaman bulamadınız mı?"

Samet etrafa bakınarak gülerken yanıtladı. "Kutsal Cumartesi..."

"S*ktir ordan."

"Başak yok mu?"

"İzin verdim."

"Neden?"

"İzin verdim, gerek yoktu gelmesine..." derken, Samet'in onu sorması dikkatini çekti, bittiğini sanıyordu. "De siz tekrar-"

"Yok, sordum."

Üstüne gitmek istemedi kendisi de aynı durumdaydı, belirsizlikteydi. "Anladım kardeşim."

———

Araf önündeki viskiden bir yudum alıp Samet'e bakarak ortaya "Asistan işten ayrılmayı düşünüyor." dedi.

Samet bunun kendisine olduğunu biliyordu. "Neden?"

"Bilmem, kendisine sor."

"Hadi lan, kırk yıllık çalışanın işten ayrılmak isteyecek sen de nedenini bilmeyeceksin."

"Geçerli sebepler söylemişti, şu an hatırlamıyorum."

"Ben miyim geçerli sebebi?" Emir atıldı, "Kendini bu kadar önemseme gülüm." Samet Emir'in ensesine elini atarken "Gülün dikeni fena sokar." dedi.

"S*ktir edin eskileri artık." Bunu söyleyen Timur'du. Eski diye bahsetmesi Samet'i germişti. "Doğru konuş."

"Doğru olan bu zaten." Emir'i saf dışı tutarak, "Sözüm meclisten dışarı, kadınlar dikkat dağınıklığından başka bir şey değiller. Vazgeçmeyi bilin ki siz de rahat edin karşı taraf da." dedi.

En akılcı düşünenleri Araf'tı bu yüzden dönüp dolaşıp onda cevap bulurlardı. Hepsinin ne bok olduğunu biliyordu Araf. "Bilmeyen biri mi söylüyor bunu?" Timur, bunu söyleyen Araf'a döndü. Neyi kastettiğini anlamıştı. "Benden geçti o günler. S*kimde değil."

"Geçmediğini kabullendiğin gün geçecek."

"Ondan her gün ayrı yataktayım."

"Anca yatağına alırsın." Araf, bugün Timur'un dikine gidiyordu ama haklıydı. Timur o kızdan ne vazgeçmişti ne de unutabilmişti. Yarım kalmıştı, yarım bırakılan her şey akılda kalmaya mahkumdu.

Emir burnunu kırıştırdı, "Biraz ağır olmadı mı?"

Araf kaşlarını kaldırdı, "Hayır," Timur'a döndü tekrar, "Kendini kandırmaktan başka yaptığın bir şey yok. Kızı b*ka batırmayayım derken şimdi ikinizde s*k gibi ortada kaldınız. Ne başka birilerine gidebiliyorsunuz ne birbirinize." Hepsine tek tek baktı. "Dedim hepinize, yüreğin yiyorsa ya kızı kendinden nefret ettir ya da korkup s*ktir olacağına tut sahip çık."

Timur "S*ktirin." deyip bardağı kafasına dikti ve kalkıp gitti. Hep böyleydi, doğruları duyunca öfkelenip kaçıyordu. Emir ise tam zamanını bulmuştu, ima dolu bakışlarıyla "Terzi kendi söküğünü dikemez derlerdi." dedi.

Samet anlamamıştı bu bakışı ve imayı. "N'oluyor lan?!" Araf gözlerini kısarak Emir'e baktı. "Bir şey olduğu yok."

"Başlarım yokuna Araf. Bize söylediklerini dön kendine söyle *mına k*yayım. Mal değiliz, Nevr-"

"Kes."

"Kesmiyorum, sen de korkup s*ktir olacağına kıza-"

"Gerekeni yaptım."

"Ne?"

"Gerekeni yaptım."

"Ne yaptın?" Emir sorgulayarak yüzüne baktığında, dostunun yüzünden okumuştu. "S*ktir... Lan n'aptın kıza kendinden nefret ettirebilecek?"

"Sadece konuştum."

"Hadi lan ordan."

Samet araya girdi. "Oğlum adam kıza karı bayan diyecek tipte. Sence kızın korkup kaçması için bir şey yapması mı gerek?"

"Kızı kaçırdığı halde korkup kaçmadı."

Samet ağzındaki içkiyi püskürttü. "Ne?!" Emir'in yüzü buruşurken peçeteye uzantı. "Lan s*keyim senin ağzını, baldızın bebesi bile böyle püskürtmüyor *mına koyayım."

"Lan sayılı gün yoktuk neler olmuş?"

"Bak şimdi," Emir söze girmişken Araf onu kesti, "*bne gibi dedikodumu mu yapacaksın Emir?"

"Ohoo ben karımla nele- neyse derdini anlat dedikodunu yapmayalım kardeşim."

———

Nevra'nın Bakış Açısı

Günlerdir maillerimi kontrol etmem gerekiyordu ama bir türlü o enerjiyi bulup yapamıyordum. Biraz daha işten kaçarsam keçileri de kaçıracaktım.

Gecenin üçü de olsa uykum yoktu, düzenim bok gibiydi ama hallederdim. Terapistimle de konuştuğumda ilaç gerekmediğini ama düzene koymam gerektiğini söylemişti. Uyku psikoloji için çok önemliymiş, o zaman benim yıllardır kaçık ablam, diyemedim. O dengesiz herifin bana kattığı tek iyi şey bu kadın olabilirdi.

O günden sonra ne ben mesaj atmıştım ne de kendisi. Hoş, ondan beklenmez zaten.

Hemen bağlanan biri olsam da bir çırpıda da silerdim, ayran gönüllü olmam bir yandan iyi oluyordu. Gönül demek olmaz gerçi, dış görünüşünü beğenirdim ya da kurgu karakterlerini. O karakterleri beğenmek daha akıllıcaydı. Böyle aptallar, canını sıkamıyordu. Erkeklere bağlanmamayı Rabia annemden görmüştüm, hiç uzun süre tek bir ilişkide görmedim onu. Her hafta sevgilisini değiştirir, erkekleri ciddiye almamamız gerektiğini söylerdi. Haklı olduğunu, yaşadığı hikayelerinden görürdüm. Yağmur ise bizden farklı düşünür, tek bir çocuğa yıllarca bağlı kalabilirdi. Ortaokulda dört yıl birine platonik kaldığını bile hatırlıyorum. Bense Yağmur gibi birine tutulamıyordum, Rabia annem bana hep bahsederdi neler yaşadığından, bu yüzden ne olduklarını bildiğim için yanaşmıyordum.

Bilgisayarımı kucağıma aldığımda telefondan mesaj sesi geldi. Bu saatte Yağmur'dan başka kimse olamazdı, o da video falan atmıştır. Boş verip mailleri kontrol ettim ve gelen iş tekliflerinden ikisine dönmek için not aldım. Birkaç oyalandıktan sonra kapatıp uyumak için uzandım.

&&&&& Bölüm Sonu &&&&&

Bu bölüm bi' erkoların gecesi yapalım dedim, nasıldı?

Samet de nereden çıktı? Araf'ın yakın arkadaşı o da. Araf, Samet, Emirhan (evli minnoşumuz) ve Timur yakın arkadaşlar.

Emir'in dedikleri hakkında neler düşünüyorsunuz? Araf'ı iyi bülbül gibi öttürüyor deli oğlanşdfldşfşfşfdşk

Timur'a gıcık oluyor musunuz?

•