67. HAKTAN SENDE AZMA AW

HELLÜ BEBİKLERİMMM

BEN GELDİMMM

NASILSINIZ BAKEMM, UMARIM İYİSİNİZDİR

Kısa tumam gerek ballarım

bu arada bişe soracam. Sizce kitap ana konudan çıktı mı? saçma mi gidiyor?

Elestirilerinizi bekliyroumm

İyi okumalar...

Oy: 36

Yorum: 62

Şarkı: ıslansın (çok imanlıyızzz)

Kısık sesle dilime dolanan bir şarkıyı mırıldanırken başımı telefondan kaldırdım. Haktan ile gelin çiçeği ve ev için birkaç şeye bakmaya gitmiştik, bir şeyler almıştık.

“Güzel ağzını aç artık güzelim, sesinden mahrum etme beni.” Haktan’ın sesi ile bakışlarımı ona çevirdim. Eve doğru gidiyorduk, yani benim ailemin evine. Ev boştu zaten. Haktan’ın evinde onun ailesi kaldığından evinde kalamıyordum uzun zamandır. Bu çok üzücüydü benim için. O yatak için çok güzel hayallerim vardı halbuki.

“Hıh,” dedim anlamayarak.

“Dalgınsın bu aralar.” Dediğinde o an bende bu aralar dalgın olduğumu fark ettim. Yutkundum, ellerimi önümde birleştirdim. Haktan, “Bir saniye,” dedi ve arabayı boş bulduğu bir kenara çekti. El frenini sertçe çektikten sonra bana döndü, önümde birleştirdiğim ellerimi tuttu ve avuçlarının içine hapsetti, tüm dikkatini bana verdi. “Konuş şimdi, dök içini.”

Sustum sadece. Çünkü bende neden böyle olduğumu bilmiyorum.

“Yine o ilaçları mı alıyorsun?” diye sorduğunda hızla başımı salladım.

“Hayır,” diyebildim kısık sesle. Bir süre yüzüme baktı, sonra bir çıkarımda bulunmuşçasına bana cehennemi yaşatacak o cümleyi kurdu.

“Yoksa, evlenmek mi istemiyorsu-”

Daha doğrusu kuramadı, çünkü, ben onu böldüm.

“Hayır!” dedim hızla. “Seninle evlenmezsem intihar ederim.” Sözlerime karşın güldü. Elaları beni içine çekerken boğazımı temizledim, dikleştim ve, “Nedenini bilmiyorum ama içimde bir huzursuzluk var.” dedim, gözlerimi gariban gariban kırpışırdım. “Ve sende biliyorsun, eğer içimde kötü bir his varsa kötü bir şey oluyor.” Bir şey demedi, bende bir şey demesini beklemedim zaten, devam ettim. “Sadece seninle vakit geçirmek istiyorum ama ikimizde yorgun ve yoğunuz. Annenler senin evinde kalıyorlar zaten.”

“O durumdan bende şikâyetçiyim…” diye mırıldandı. “En son babam bir ev bulduğundan bahsediyordu bu aralar. Zaten yazlık tarzı bir şey almak için para biriktiriyordu. Evi de rahat alır.” Yerinde hızla dikleşti ve bir çocuk misali hevesle, “İstersen hepsini evden kovabilirim, eğer yatağımda benimle yatacaksan!” dedi.

“Hayır!” dedim hızla. Anında ateş basarken kulaklarıma kadar kızardığımı hissettim. “Hem, ayıp olur…” dedim mırıldanarak.

“He, yani ayıp olmasa kovacaksın?” diye sorduğunda elimi onun avucundan çektim ve omuzuna silleyi geçirdim.

“Haktan!”

Bu tepkime dayanamayıp gülerken onun gülüşüne bende güldüm. Çünkü çok güzel gülüyordu. Bunu ona söylediğimde, asıl benim güzel güldüğümü söylemişti. O anda tıpkı bu an gibi utanmıştım.

“Heh, şöyle. Gül azıcık, güzelim.” Eli radyoya uzanırken arabayı tekrardan çalıştırdı. Şarkıyı duyunca yüzüne vatan gülüşü oturdu resmen. Eliyle radyoyu, sonra beni gösterdi. “Bu şarkı sana gelsin.”

“…Aklımı kaçırdım senle güzelim

Nerede bulsam

Düşüp yoluna kollarında gezeyim

Nerede olsan gelirim…”

Şarkıya eşlik ettiğinde ister istemez utanarak gülümsedim. Ve bir süre sonra bende şarkıya eşlik etmeye başladım.

Ve böylece kısa sürede eve vardık.

Arabadan iki üç eşya aldık ve eve çıktık. Dans denemesi yapacaktık. Çünkü ikimizde sadece halayda iyiydik.

Kısa sürede toparlanıp odama geçtik. Haktan şarkıyı ayarlarken bende belime önceden çıkarttığım yorganı bağladım, bir gelinlik misali. Önceden gelinliğe de alışmış olurduk. Ben onun giyeceği damatlığı bilmiyordum, o da benim giyeceğim gelinliği bilmiyordu. Haktan şarkıyı açtıktan sonra karşıma geçti, bende ona doğru bir adım attım. Kalbim o kadar hızlı atmaya başlamıştı ki… Ve bu sadece provaydı. O anda iken nasıl hissedeceğimi bende bilmiyordum.

Sol elini belime attı ve kavradı belimi, kendine doğru sertçe çektiğinde bedenlerimiz bir oldu. Yüzünü yüzüme yaklaştırdı ve derin bir nefes verdi. Hayran gibi bakıyordu, âşık gibi, bir rüyaymış gibi…

Bende sağ elimle onun omzunu tuttum. Boşta kalan ellerimizi ise o, hiç zaman yokmuş gibi birbirine kenetledi. Artık hazırdık.

Dudaklarıma hızlıca minik bir buse bırakırken sallanmaya başladık hafifçe. Küçük küçük adımlar atıyorduk, yani dans ediyorduk.

“Irmak,” dedi muzip bir sesle.

“Haktan,” dedim sesimdeki heyecanı dışıma yansıtarak.

“Güzel gözlüm,”

“Ela gözlüm,”

“Canımın içi, güzelim, her şeyim…”

Bu sözlerden sonra beni ayakta tutan tek şey Haktan’ın kollarıydı.

“Biz evleniyoruz.” Dedim heyecanla.

“Evet, güzelim.”

“Her şey gerçek, değil mi?” diye sordum dudaklarımı büzerek.

“Evet, bir tanem.”

“Peki, rüya da mı değil?”

“Rüya olmayacak kadar güzel. Çünkü sen varsın güzel gözlüm.” Bedenimdeki tüm kaslar gevşerken beynim işlevini yitirdi o anda. Bu kadar güzel söz aynı anda söylenir mi, be adam! Azıcık insaf, bizdeki de kalp yani.

Bir süre öylece bakıştık. Bu sırada mırıldanarak şarkıya eşlik ettim.

“Bana ellerini ver,

Hayat seni sevince güzel…”

Şarkı yavaşlayıp bittiğinde biz de dans etmeyi bıraktık. Başımı onun göğsüne yasladım. Bir süre öylece durduk.

Tik tak, tik tak. Zaman doluyordu. Bizim ise hayatımızı yıkacak o an her an yaklaşıyordu…

~

Herkes neşeyle gülüşüp eğleniyordu, evin içi huzur doluydu. Bende uzun süre sonra huzurlu oluşumun ardından keyifle çayından bir yudum aldım.

“Bi’de, bi’de şey vardı…” diyerek aklındaki olayı hatırlamaya çalıştı abim.

“Eurovision 2010!” dedi Haktan ile Arda aynı anda.

“Biz onu nasıl kazanamadık ya,” diye dert yakındım.

“maNga ile aynı sahnede olduğuna şükür etmeli bence Almanya.” Dedi Gözde ablam. Hepimiz güldük.

“Bi’ ara bir yorum görmüştüm videonun altında; maNga konserinde yarışma düzenlemişler, Diye.” Dediğimde herkes onayladı beni.

“Şebnem Paker’in Dinle şarkısı da çok güzeldi.” Dedi Gözde ablam o naif sesi ile.

“Evet, çok güzeldi!” dedim hevesle Gözde ablama dönerken.

Kısa süre içerisinde herkes tekrardan derin bir sohbete daldı. Bu sefer konuları farklıydı. Bakmadım, umursamadım. Çünkü içime yine o huzursuzluk dolmuştu. Haktan’ı ameliyat eden o doktor düştü o an aklıma, bu konuyu bizimkilerle de konuşmam lazımdı, bu yüzden çayımdan hızla bir yudum aldım. Bardağımı kenara bırakıp telefondan kadının fotoğrafını gizlice çektiğim fotoğrafı açtım ve bir anda ortaya doğru konuştum: “Şu kadında bir şey var.” Dedim. Herkes sustu ilk önce, sonra ise bana baktılar, sonra ise onlara doğru çevirdiğim telefonuma baktılar. Haktan hızla kaşlarını çattı.

“Bu…” dedi sadece. Ona bahsetmiştim zaten bu kadından şüphelendiğimi.

“Bu Haktan’ın ameliyatına geç kalan doktor değil mi?” Abimin sorusuna karşın Haktan ile aynı anda, “Evet,” dedik.

“Bu kadın, kadın hastalıkları doktoru.”

“Haktan ile ne ilişkisi var ki?” diye sordu Gözde ablam.

“Bende bilmiyorum ki,” dedim çocuksu bir tonda. “Ama bir tahminim var.”

“Erzincan karakol, Irmak ve hava tahminlerini sunar.” Diyen Arda’ya en tip bakışlarımı attım, sonrasında ise normal ifademe geri dönüp anlatmaya başladım.

“Bizim peşimizi bırakmayan kişi kim?”

“Senin baban.” Diyen Arda yüzünden abim devasa bir kahkaha patlattı. Diğerleri de gülmemek için zor durdu. Haklıydı, ama gülmemem lazımdı, dişlerimi dudağıma geçirdim ve dudağımın üstünü kaşıyormuş gibi yaptım.

“Onu kast etmedim,” dedim tebessümle. “Murat.”

Murat ismini duyduktan sonra herkes anında durgunlaştı.

“Ne alakası var şimdi?” dedi abim. Anca beni dalgaya alma peşindeydi.

“Ne bileyim, düşünmedim değil. Kim bilir, belki de Sedef’in ölümüne sebep olanlar da Murat’ın tanıdığı kişilerdi?”

Abim kaşlarını çatarak bana baktı, bu konu üzerinde çok düşünmüş ve bu sonuca varmıştım. Gözde ablamdan öğrendiğim kadarıyla Pera adlı bir adamın evinde öldürülmüştü. Pera Ateşmen’i internette arattığımda sosyal medyasında bir fotoğrafını bulmuştum. 7 yıl önce paylaşılmıştı bu fotoğraf, fotoğrafta Muratla Pera vardı. El sıkışıyorlardı. Yanlarında ise korumalı adamlar vardı, ve bu adamlardan biri ise Erkan’dı.

Telefonu önüme çekip bir süre öylece durdum. Bu fotoğrafı gösterip göstermemek arasında kalmıştım. Çaresiz gözlerle Haktan’a baktım, beni sadece başı ile onayladı. Güvendim ona, zaten, onda başka kime güvenecektim?

Telefonumdan o fotoğrafı açıp telefonumu masanın ortasına koydum. Haktan hariç herkes telefondaki fotoğrafa bakmak için yaklaştı masaya. Gördükleri fotoğraf ile hepsi dehşete uğradı.

“O zaman,” dedi Haktan. Hepimize tek tak baktı, en son bana bakarken göz kırpmayı da ihmal etmedi. “Yapacağımız şey belli…”

~

“Efsun,” diyerek bankta oturan Efsun’un karşısına geçti Gökalp. Bugün devriyesi vardı burada, devriyedeki arkadaşları ile sohbet ederken Efsun’u görmüştü, ağlıyordu bir bankta. Yüreği el vermediği için hızlıca Efsun’un yanına gelmişti.

Efsun hızlıca göz yaşlarını sildi, Gökalp’in onu böyle görmesini istemiyordu. Tüm hayalleri suya düşmüştü günler önce, hep çocuğunun olmasını isterdi, hele ki o çocuk Gökalp’ten olacaksa dünden razıydı bu işe. Ama rastgele bir günde rahim kanseri olduğunun haberini alması, üstüne üstlük birde rahminin alınması ona çok ağır gelmişti.

“Efsun, iyi misin?” diyerek yere çöktü Gökalp. Ama Efsun ona bakmamak için elinden geleni yaptı.

“İyiyim, bir şey yok.”

“Efsun,” dedi Gökalp, Efsun başını sağa çevirince Gökalp oraya bakmak istediğinde Efsun bu sefer yukarı baktı. Gökalp bu durumdan hoşnut olmayarak Efsun’un çenesinden tuttu ve ona bakmasını sağladı.

“Efsun, ne oldu? Anlat? Neden ağlıyorsun?”

Gökalp’in gözlerine öylece baktı Efsun. Diyemedi bir şey, sustu.

“Gökalp,” dedi nazlı nazlı.

“Efendim güzelim?” dedi hevesle Gökalp.

“Sana sarılıp biraz ağlayabilir miyim? Lütfen, buna ihtiyacım var.”

Gökalp duyduğu sözleri garipsedi, çünkü Efsun hep gülümserdi. Yine de sorgulamadı ve Efsun’un yanına oturdu, elini Efsun’un başının arkasına attı ve Efsun’un başını göğsüne yasladı. Efsunda ona hızlıca sokuldu ve az önceki ağlamasına kaldığı yerden devam etti. Hıçkıra hıçkıra ağladı, Gökalp’ten çocuğu olamayacağı için ağladı. En sonunda ağlaması durduğunda ise geri çekildi. Burnunu sertçe çekti, Gökalp’te onun göz yaşlarını sildi.

“Gökalp,” dedi Efsun tekrardan.

“Efendim benim bal kokulum.” Efsun, Gökalp’in ona neden bal kokulum dediğini merak etti ama sormadı da.

“Benim hani rahmim alındı ya,”

“Evet,” dedi Gökalp. Bunu duymak ona acı veriyordu.

“E, bu yüzden de çocuk sahibi olamayacağım. Çok kötü bir şey, değil mi?”

“Bundan ne çıkarabilirim?” Gökalp’in sorusu ile Efsun sinirlendi ve Gökalp’in omzuna silleyi geçirdi.

“Salak! Senden de çocuğum olamayacak yani!”

Gökalp duydukları ile duraksadı. Gözlerini boş boş kırpıştırdı.

“B-benden mi?” Efsun sinirle güldü.

“Evet.”

“Ben ne alaka?”

“Hep senden bir çocuğum olsun istemiştim çünkü!” Gökalp duydukları ile iyice şoka girdi.

“Ben,” dedi Gökalp. “Ben bunu hiç düşünmemiştim. Yani, o kadar mı ciddi düşündün ilişkimizi?”

“Gökalp! Senin benden daha ciddi düşündüğüne eminim!”

“Evet!” diye yükseldi Gökalp. “Hadi o zaman yıldırım nikahı basalım!”

“Ama,” dedi Efsun, omuzları çöktü. “Bir çocuğumuz olamayacak.”

“Tıpta çare tükenmez, güzelim.” Gökalp, Efsun’u kendine çekti ve sıkıca sarıldı.

“Senin o güzel düşüncelerine ölürüm.” Dedi ve saçlarını öptü Efsun’un.

“Ben senin ciddi düşündüğünü öylesine söyledim. Ciddi düşünüyor muydun hiç?” diye sordu Efsun burnunu çekerken.

“Ne sandın? Gelecekte yapacağımız düğünü, kaç tane çocuk yapacağımızı, seninle deneyeceğim fantezileri-”

“Hop hop,” dedi Efsun gülerek. “Tamam, anladım. Sen bayağı derinlikli düşünmüşsün.” Bir süre sessizce durdular. En sonunda Gökalp dayanamayıp Efsun’u kendine çevirdi ve öpmeye başladı. Efsun da aynı iştahla ona karşılık verdi.

~

Haktan/Irmak mesajlaşmaları

Siz: haktan

Haktanım: efendim güzel gözlüm

Siz: bizim evlenmemize daha çok var dimi

Haktanım: evet güzelim

Siz: ama ben seni istiyorum

(Görüldü)

Siz: her hücrem ile

Haktanım: Keşke şuan herkes uzaklaşsaydı

Haktanım: sadece senle ben olsaydık

Haktanım: Bir kütüphanede…

Siz: haktannnn

Siz: zaten senin için çıldırıyorum

Siz: yapma böyle

Haktanım: (Ses kaydı)

(*Neyi yapmayayım, güzelim?)

Siz: Ya ela gözlüm

Siz: Bide öyle bi ses tonu ile konuşmuşsun ki…

Siz: Ergenler gibi azıyorum amk (Gönderilmedi)

Siz: sen istedin bunu

Siz: (Ses kaydı)

(*Haktan, seni istiyorum. Seni öpmek istiyorum. Ah!)

Siz: sonda kafamı masaya vurdum yaa

Haktanım: Siktir

Haktanım: Bneimki uyandı (Gönderilmedi)

Haktanım: Bu sese, bu güzelliğe kim tepki göstermez ki (Gönderilmedi)

Haktanım: gidip bir otelde bir günlüğüne oda kiralayabiliriz

Haktanım: Bir gün çok az olur ama orada yalnız oluruz

Siz: hayır

Siz: saçmalama

Haktanım: saçmalamıyorum

Haktanım: 1 haftadır senin teninden uzağım

Haktanım: o kadifemsi tenini hissetmeyeceksem

Haktanım: o bal dudaklarını öpmeyeceksem

Haktanım: niçin duruyorum burada?

Siz: Şuan odama geçtim

Siz: seni düşünürken ıslanmamak imkansız

Haktanım: ırmak

Haktanım: beni oraya getirttirme

Haktanım: duruşma falan umurumda değil

Haktanım: gelirim o eve

Haktanım: kaçırırım seni

Haktanım: sonrası ise…

Siz: (Ses kaydı)

(*Ahh, Haktan!)

Haktanım: Ah ırmakk

Haktanım: o nasıl “ah” demek

Haktanım: asıl ben ah

Siz: Şuan seni düşünüyorum

Siz: yastığıma sürtünerek…

Haktanım: o yastığın yerinde olmak istiyorum şuan

Haktanım: yastık benşm kadar iyi olamaz bu arada

Siz: zaten

Siz: o yüzden davayı siktir et ve gel buraya

Haktanım: yapamıyorum işte güzelim

Siz: of ya

Siz: neyse

Siz: Bende gideyim Keremin yanına

Siz: beni çağırmıştı zaten.

Çevrimdışısınız

Haktanım: Lan

Haktanım: şu sarı pipi olan mı

Haktanım: Irmak

Haktanım kişisinden cevapsız arama

Haktanım: Bak buraya çabuk

Haktanım: Irmak dedim bak buraya

Haktanım kişisinden cevapsız arama

Haktanım:sakın gitmw o sraı pipinin yanına

Haktanım: sinirden yazsmadım,

Haktanım: neyse

Haktanım: Düğün gecesi bunun acısını sertçe çıkartacağım

Haktanım kişisi çevrimdışı

Çevrimiçisiniz

Siz: ne

Siz: ya ehehe haktan

Siz: şaka yapmıştım ben ya

Siz: hay ben şansımı sikeyim

THE ENDDDDDDDDDDDDD

AY AY NASILDII

bu bölüm bayağı azgın bi bölümdü

bu aradaa benim böyle bir kitabım varrr

buda okunmayı hak ediyor bencee (okuyun yani plsss)

hdjkwdhgje neyseee

sizi çok özlemişim yaa

gelecek için fena planlarım var

neyse ben kaçıyuom

çnkü behlül ne yaparr

kaçarr

öptümmm

baysssssss