2. Bölüm

Baki bilinçsiz yatarken yardım ekibi gelip direk hastaneye gitmiş, ameliyat odasının önünde beklemeye başlamıştık. Sırtımı duvara yaslayarak oturmuş ellerimi başıma koyup gözümü yere eğmiş oturuyordum.

Başımı Timin en deli dolu olan kızı Nazlı'nin sesi ile kaldırdım" komutanım iyimi siniz? dışarı çıkalim hava alın çok kötü görünüyorsunuz " dedi.

Başımı iki yana sallayarak" hayır hiç bir yere gidemem Baki'den iyi bir haber alana kadar burada kalacağım" dedim.

Bora hemen yanımıza gelerek" komutanım Nazlı haklı iyi görünmüyorsunuz. Biraz hava alın biz buradayız bir şey olur bize haber veririz" Dedi.

"Size burada kalacağım dedim. Baki 'nin iyi olduğuna emin olmadan gitmeyeceğim bir yere. Daha yeni bebeği oldu ben onlara ne cevap vereceğim. Eğer ben dikkatli olsaydım o kursun ona gelmeyecekti". Dedim.

Ellerimde üniformamda Baki'nin kanı vardı hala dört saat geçmiş aradan ama hiç bir haber verilmemişti. Sinirle duvara yumruk atıp başımı duvara koydum. Beni sakinleştirmek için gelen time önümü dönmeden elimi yukarı kaldırarak "durun"dedim.

"Komutanım yapmayın iyi olacak o güçlüdür" diyen Can'a döndüm" iyi olacak tabi benim kardeşim güçlüdür daha bebeğini kucağına alacak. " Dedim.

Bu sözlerin ardından ameliyat odasının kapısı açıldı" hastanın yakını kim" diye sordu.

Hemen doktorun yanına koşan Can " Onun ailesi biziz nasıl kardesimiz durumu nasıl" dedi.

Doktor bir an bize baktı " Ameliyat sandığımızdan başarılı geçti. Yarın sabah uyandiracagiz geçmiş olsun" dedi ve gitti.

Bir sevinç çığlığı koptu timden.

" Ben demedim mi komutanım güçlüdür bizi bırakmaz diye" dedi Bora.

Arkadan Nazlı aralarindan geçerek yanıma geldi"Baki komutanımiz iyi komutanım sizde kendinizi toparlayın" dedi.

Gözümden sevinç yaslari akmaya başladı. Sesli gülmüştüm. Arkadan bir ses geldi " bakın arkadaşlar Deva komutanım ilk defa gülüyor" dedi Can.

Herkez çok şaşırmışti bu hareketime ilk defa gülmüş mutlu olmuş bir bebek babasız kalmayacak diye sevinmistim. "Ben bahcedeyim en ufak şeyi bilmek istiyorum siz buradan ayrılmayın"dedim timdekilere.

Hastaneden çıkarken insanların gözü kanlı üniformama takılıp şaşkın şaşkın bakıyorlardı. Dışarı çıkıp bahçedeki çam ağaçlarının altında bir banka oturdum. İlk bahar yağmuru tüm şiddeti ile yağmaya başlamıştı. Kaç kere aynı şekilde hastanede bu şekilde yatmış kac kez ölümden dönmüştüm. Kimsem yoktu timden başka. Herkez bana buz kütlesi der ,ama içimdeki merhameti vicdani kimse bilmezdi.

Ağlamaya başlamış ama kimse görmesin diye elimi yüzüme koymuştum. Arkamdan bir elin dokunmasi ile direk yüzümü silip arkamı döndüm. Siz diye bildim karşımdaki silüeti görünce şaşırmış kalmıştım. O iri mavi gözler hafif kirli sakalı iri cüsseli ile binbaşı Baturalp 'ti bu. Hemen ayağa kalkıp asker selamı verdim. " Komuta_ " diye bildim sadece bir anda bana sarıldı sözümün devamını getiremistim. Bana sıkı sıkı sarılmış ben hikcira hikcira ağlamaya başlamıştım. Elleri saçlarıma dokununca geri çekilmek istemiş ,ama izin vermemişti." Histt sakın ol Deva ağlaki sakinleş" dedi beni kendine daha çok çekerek. Hiç olmadığım kadar huzurlu hissetmiştim kendimi. İlk defa bir bana böyle içtenlikle sariliyodu. Geri cekilip elimden tutup hastanenin dışına park ettiği arabasının yanına götürüp kapısını açmış eli ile binmemi işaret etmişti.

Karşımdaki kartal timinin yetkili komutanı binbaşı Baturalp Göktuna idi. On beş gün önce annesinin rahatsızlığı nedeni ile Bursa'ya gitmis o gelene kadarda timin yetkili komutanı ben olmuştum.

Baturalp benim halimi görünce seslendi". Deva iyi misin? ne bu halin. Baki iyi duyar duymaz ilk uçakla geldim. Sen bu hale nasıl gelebilirsin? ben seni ilk defa böyle görüyorum, su haline bak sırılsıklam olmuşsun hasta olacaksın. " Dedi.

"Ben iyim komutanım " derin bir nefes aldım. " Benim yüzüme bir bebek babasiz kalıyordu. Eğer ben güvenliği tam sağlaya bilseydim Baki şuanda orada ölümle cebelleşiyor olmazdı." Dedim ağlayarak.

"Senin bir suçun yok Deva kendini suçlamayı bırak"

"Komutanım bugün haber aldı Baki, daha yeni bebeği oldu, daha kucağına bile alamadı bebeğini. Orda ben olmaliydim benim arkamdan ağlayacak kimsem yok binbasim "

"Bana bak Deva sana kendini toparla dedim. Ne demek ben olmaliydim. Birdaha söylemek istemiyorum. Ben içerdekilere haber verdim onlar dağıldı zaten . Can burada kalacak Bora ile, bir kaç saatte bizde geliriz seninle, şimdi gidip üzerine birşeyler alalım bir duş al kendine gel üzerini değiş" Gözü titreyen ellerime kaydi,"ellerini bile yikamamisin elindeki kanlar hala duruyor bu şekilde daha da kötü olacaksın." Dedi

"Komutanım ben fark etmedim ellerimdeki kanlari" dedim. Çok kez fark etmiştim aslında.

Bir mağazanın önünde durup" sen burada bekle ben hemen geliyorum "dedikten sonra inmişti arabadan. Yirmi dakikanın ardından elinde üç posetle gelmişti.

Karakol çok uzakta olduğu için otele gelmiştik. Baturalp odayı ayarlayıp anahtarı bana uzatarak" ben arabadayim Deva sen hazırlanıp dinlenip gelirsin" diyerek gitmişti. Ben direk odaya çıkıp duşumu almış yatağa uzanmistim. Aradan ne kadar geçti bilmiyorum kapının çalması ile gözlerimi araladım. Hemen ayağa kalkarak kapının arkasından seslendim" kim o" dışardan ses gelmeyince elime cekmecenin üzerinde duran silahımi alıp kapıyı bir anda açtım. Karşımdaki adam far görmüş tavşan gibi alnında dayalı silaha baka kalmıştı ben sinirle" kardeşim senin agzin yokmu niye ses vermiyorsun" diye bağırdım elimdeki silahı arkama ederek. Karşımdaki adam korku ile titriyordu" şey efendim ben size yemek getirmiştim, binbaşı istedi " dedi yemeği bırakıp arkasına bakmadan koşarak gitti.

Yemeği alıp içeri geçtim. Dolapta duran poşetleri elime alıp açmaya başladım. İlk poşetten bir asker pantolonunu benzeyen yandan cepleri olan siyah keten pantolon,ikinci poşetten beyaz bir kazak ve deri mont çıktı. Diğer poşette ise beyaz bir spor ayakkabı vardı. Hemen hızlıca üzerimi giyip yemeği yedikten sonra çıktım dışarı. Baturalp arabasına baktım ama ortalikta yoktu. Biraz ileri gittiğimde Baturalp biri ile sinirli sinirli telefonda konuşuyordu. Hemen yanına varıp karşına durdum beni görür görmez telefonu " ben halledeceğim hemen geliyorum" dedikten sonra kapatmıştı.

Ne oluyor der gibi gözünün içine baktım" Deva bunu nasıl söylerim bilmiyorum ama yarın erkenden operasyona gitmemiz gerekiyor. Eğer gitmek istemezsen ben hallederim bir şekilde" dedi.

Hiç düşünmeden " komutanım biz askeriz duygularımız dan önce vatanımız gelir ben hazırım. Hiç gerek yok izne ,Baki' ye bakıp hemen karakola geçerim" dedim