FİNAL- SADECE SEN

FİNAL- SADECE SEN

Hani derdin ya bazen bana

Hani yalan bile olsa sevginden bahsederdin ya

Bilseydim dinler miydim seni

Geçmişimden beni alıp gitmene izin verir miydim?

Görseydim eğer sonunu görseydim

Başlamadan daha orda dur derdim

Bilseydim eğer sonunu bilseydim

Sevme bırak derdim sevme uzak dur

Sensiz günüm zordu zaten

Bir de sen geldin üstüne

Yokluklarım yetmezmiş gibi

Sen de eklendin üstüne

Görseydim eğer sonunu görseydim

Başlamadan daha orda dur derdim

Bilseydim eğer sonunu bilseydim

Sevme bırak derdim sevme uzak durur

Ben zaten bunları sen olmadan da yaşardım

Ne gerek vardı sana, sensiz de yalnız kalırdım

Ben zaten sen olmadan da korkardım korkularımdan

Ne gerek vardı sana, ne gerek vardı yokluğuna

Ben zaten bunları sen olmadan da yaşardım

Ne gerek vardı sana, sensiz de yalnız kalırdım

Ben zaten sen olmadan da ağlardım isteseydim eğer

Ne gerek vardı sana, ne gerek vardı yokluğuna

Gerçekten de ben sen olmadan da yaşardım.

Ne gerek vardı ki sana…

Üzerime bej rengi bir kazak altına ise mavi kot giyinmiştim. Bugün Ata ile AVM’ye gidecektik. Saçlarımı yukarıdan topuz yaptım ve süslü bir toka taktım. Tam makyaj yapmak için banyoya gireceğim sırada ‘Napıyonuz Lan’ grubundan mesaj gelmeye başladı.

GÜN: Ata ve Hyat bzi stmış.

UMUT: NE DEEK SITMIŞ

BİLGİN: Ne yazıyonuz? Hangi dil bu.

GÜN: UMGÜCE, nasıl bilmezsin bunu?

BİLGİN: O ne be?

GÜN: SANA LAF ANLATMAKLA UĞRAŞMAYACAĞIM.

BİLGİN: Beyefendiye bak.

UMUT: Keşke tatil olsak.

GÜN: Sen büyüdünde tatil mi olmak isiyorsun.

BİLGİN: İĞRENÇTİ.

BİLGİN: Dayan 3 ay kaldı.

SEVDİĞİM: Ne boş yaptınız be?

GÜN: E sevgilin olunuca bizi sattın hemen.

UMUT: Salak Hayat’ta bu grupta.

SİZ: Mesajı silmene gerek yok Gün, göreceğimi gördüm.

GÜN: AMA BEN O ANLAMDA DEMEDİM, BAK...

SİZ: BOŞ YAPMA!

BİLGİN: İki sevgili bu kadar mı birbirine benzer ya…

SEVDİĞİM: Sevdiğim 1 gibi çıkalım.

SİZ: OLUR SEVDİĞİMMM.

GÜN: IYYY VICIK VICIK.

SEVDİĞİM: KISKANMA

SİZ: KISKANMA…

Grupla olan sohbetimiz burada bitmişti.

Ata’yı neden ‘SEVDİĞİM’ diye kaydettiğimi merak ediyorsunuzdur. Sevgilim kelimesi bana fazla klişe geliyordu. Bence sevdiğim daha iyiydi.

Makyajımın son rötuşlarını tamamladıktan sonra dışarı çıkmak için hazırdım.

İçimde heyecan vardı ama sebebini bilmiyordum.

AVM’nin önüne geldiğimizde birbirimize bakıp gülümsedik. Belki ikimizde geçmişimizden yaralıydık. Belki ikimizide geçmişte üzmüşlerdi. Ama biz birbirimiz bulmuştuk, önemli olan buydu…

Ruh eşi kavramını küçük yaşlardan beri anlamsız bulmuştum. Çok saçma gelmişti bana.

Oysa şimdi anlıyordum. Biz aynı dünyanın yolcularıydık, bulamaz mıydık birbirimizi, benzerimizi?

Sonuçta bir ömrünü geçireceğin insan anlaştığın sana benzeyecek biri olmalıydı. İyi anlaşabileceğin, aynı zevklere sahip insan olmalıydı. Bence ruh eşi bu demekti. Anlaşabileceğin, seni tanıyan biri…

Tam AVM’de yürürken yanımıza bir kız geldi.

“Ata?”

“Buğlem, ne işin var burada.”

“Ata seni özledim, sen beni sevmiştin o beni sevmedi.”

Kimdi bu kız.

“Ata, bu kızda kim?” dedi yeni gördüğümüz kız.

“Sevgilim.” diye cevap verdi Ata. Sonra da ekledi. “Sevdiğim, seveceğim, Hayat’ım.”

“Hah” dedi ismi Buğlem olan kız. Sonra bana döndü.

“Bana bak. Ata bana aşıktı hep de öyle kalacak. Senden sıkılıp yine bana gelecek. O yüzden yol yakınken vazgeç. O benim. Anladın mı beni.”

Ne saçmalıyordu bu.

Ata’ya güveniyordum. İkimizin de geçmişinde birileri olabilirdi. Ancak bu kız hastalıklıydı. Sevgisi hastalıklıydı. Ata’nın sorunu çözeceğini biliyordum. Ata’ya gideceğim işareti yaptım. Beni anlamıştı. Göz kırpıp “Gelicem,” dedi.

Aradan 5 dk. geçti geçmedi Ata geldi. Ben bir şey demeden anlatmaya başladı.

“Onunla ilk lise yıllarında tanıştık. Ben onu çok sevdim. Sevgili olduk. Sonra bir gün gitti. Geride bir mektup bırakarak. Sevgilisini kıskandırmak için bana bir oyun oynamış. Trajikomik değil mi?” hafifçe güldü. “Mektubun içinde benim ona hediye ettiğim kolyeyi koymuştu ve ‘hak eden bir kıza ver.’ demişti.” Cebinden kolyeyi çıkarıp boynuma taktı. “Sadece sen Hayat, sadece sen.”

SON