14. BÖLÜM

Resmen benim hayatım kaos kaos kaos.

Kendimi Hint filminde sanmam doğal mı?

Abim bir bana bakıyor bir alpere, ben bir abime bakıyorum bir anneme. Alper kime bakıyor acaba.

Annemin konuşması ile bakışlarımı anneme sabitledim.

"Kızımı bırak beni al, o benim emanetim. Nolur kızımı bırak. O eşimden kalan. Yavrularımı bırak n'olur." Annemin sesi sonuna doğru çatallaşınca ağlayacağını anlamıştım. Ona doğru bir adım atacakken Alper hızla elini karnıma sarıp sıkıca tuttu.

"Bu sefer olmaz, hayır bu sefer olmaz, onu bir daha bırakamam. " Daha çok kendine söylüyordu bu cümleleri Alper.

" Ben onu kaybettim, şimdi de o beni buldu. Hayat bile bizi istiyorken nasıl bırakırım hayalimi." Son cümlesi ile karnımdaki eli daha çok sardı bedenimi.

Abime baktım. Öfkeyle, nefretle bakıyordu alpere. Abim bize doğru bir adım attı. Alper silahı şakağımdan kaldırıp abimi nişan aldı.

"Tek bir adımla kendin ipini çekersin komiser" alperin sesi şimdi daha kararlı bir tondaydı.

Abim sırıttı.

" Böyle diyip cezaevinde olan kaç kişi var, haberin var mı." Sesinde sorudan çok alay vardı.

"Benimde kaç komiseri öbür tarafa yolladığımdan haberin var mı"

"Hoş banane bundan, zaten bunları göze alarak karar vermedik mi bu toprakları korumaya." Diyen abim. cümlesine devam etti.

"Benim ailem, benim toprağım, babam bu topraklara boşuna kök salmadı ben de boşuna bu toprakları koruma yemini etmedim. Şimdi ister beni öldür ister öldürme. Ama bil ki ben aileme, toprağıma ihanet etmem. Kardeşimi göz göre göre sana vermem."

Abimin sözleri ile bana cesaret gelmişti.

Ben koskocaman ÜST TEĞMEN ŞAHİN DUMAN'IN kızıyım.

SEN KİMSİN LAN, BİR DE BENİ BURADAN BENİM İZNİM OLMADAN KAÇIRACAK.

BAŞKA EMRİ.

"Bırak artık BE BENİ, BEN SENİN KUKLAN MIYIM? GELMİYORUM KARDEŞİM ZORLA MI?" diyerek karnıma sarılı kolundan kurtulmaya çalıştım.

Ama sadece çalıştım. Gram kıpırdamadı.

"GEREKİRSE ZORLA GÖLGE SUS" diyen alpere ben cevap vermeden abim cevap verdi.

"LAN SEN KİMSİN, KİM. BEN DAHA KARDEŞİME SUS DEMİYORUM. SEN NE HAKLA DERSİN" diyen abime Alper cevap vermedi.

Karnıma sarılı kolu artık bileğimi tutuyordu.

Beni iterek yakınında olan adamına verdi.

"Kızı arabaya götürün. Kaçarsa veya bir şey olursa hepiniz ölürsünüz" alperin komutuyla adam beni dışarı çıkardı.

Ayaklarımı yere bastırarak hareket etmemeye çalışıyordum.

Adam en son sinirlenerek beni omzuna alıp arabaya yöneldi.

O sırada içeriden gelen bağırışları, silah sesi sardı. Kuşlar her bir yana kaçmaya başladı.

Olduğum yerde öylece kalmıştım. Zaman benim için donmuştu.

Abime bir şey olmamıştı değil mi ya da anneme onlar geride kalan tek ailemdi.

Alper kapıdan çıktığında zihnim tekrar kendine geldi.

Alper elindeki silahı başka bir adama verdi. Yüzünde ise kan damla

"kızı arabaya bindirin, bana da bez getirin her yerim battı!" Alperin emri ile adamın kucağında arabaya binmemek için direniyordum.

Annem ve abim...

Onlar olmadan ne yapardım ben.

Hepsi benim yüzümden.

HEPSİ BENİM YÜZÜMDEN.

BEN VE USLANMAZ DAVRANIŞLARIM YÜZÜNDEN.

Adamın kucağında tepinirken Alper bağırdı.

" BİN ARABAYA! YOKSA ABİNDE ANNEN İLE BABANIN YANINA GİDER." alperin konuşması ile zaman tamamen değerini yitirdi. Yere düşen kar taneleri havada asılı kaldı. Rüzgar tenimi okşarken durdu.

Benim ANNEM. ÖLMÜŞTÜ. BENİM. ANNEM. BABAMIN. KIYMETLİSİ. BABAMDAN BANA KALAN BİR AİLEM GİTMİŞTİ.

gözlerimi kapıya sabitledim. Şimdi benim annem orada kanlar içinde mi yatıyordu.

Anne, sen beni bırakmazdın ki. Sen demiştin ya sen demiştin ben sizi bırakmam demiştin.

Hani şimdi neredesin?

NEREDESİN ANNE...

Bakışlarımı kapıdan çektim alpere baktım. Rahat bir şekilde elinde ki bez parçası ile yüzünü siliyordu. Annemin kanlarını siliyordu.

Hepsi benim yüzümden.

Hepsi benim yüzümden.

"HEPSİ BENİM YÜZÜMDEN OLDU. ANNE VALLA ÖZÜR DİLERİM. BİR DAHA YARAMAZLIK YAPMAM. HER DEDİĞİNİ YAPARIM. ODAMI DA TOPLARIM. DERSLERİMİ DE AKSATMAM. AMA GEL, GEL ANNE. BABAM DA GİTTİ DİYE Mİ BU ERKEN GİDİŞ ANNE." adam beni zorla bindirmeye çalışırken. Son anda arabaya tutundum.

Adam geçirmeye çalışıyordu beni arabaya. Bende anneme gitmeye çalışıyordum.

En son hırsla adamın omzuna dişlerimi geçirdim. Adam yüzünü buruşturup bana baktı.

Hırsımı tekrar alamayıp, kulağına geçirdim dişlerimi ve aynı anda saçlarını tutarak arkaya çekiştirdim.

Şimdi ayakta duruyordum.

Adamın diz kapağına tekme atarak dengesini yokladım. Hemen ardından mahremiyet yerine tekmeyi koyunca kalın bir bağırış sergiledi.

Adam yerde iki büklüm dururken ben eve koşarak gitmeye başladım.

Evin kapısından içeri girecektim ki biri beni yakaladı.

"SANA ZORLUK ÇIKARMA DEDİM!" Alper burnundan soluyarak, konuştu.

Annem sadece bu kapının gerisindeydi... Bedeni ile yine içeri giricem annemin mis gibi kokusu beni karşılayacak. Evet, evet annemin mis kokusu beni karşılayacak.

"Bi kere görüyüm. Alper söz bir kere. Kokusunu içime çekim, o yine bana güzel kızım desin, o yine bana kızılın kızı desin. Olmaz mı?" Konuşmam ile bana yaklaştı daha fazla.

"Çok mu görmek istiyorsun annenin ölüsünü?" Dedi acımasızca.

"Annem ölmedi ki, benim annem ölmedi. Ölmedi di mi Alper. Ölmesin." Ayaklarım.

Alper kolumu tutarak kapının eşiğinden geçirdi.

Yer kan içindeydi. Yerde iki büklüm yatan 2 kişi vardı.

Biri kanlar içindeydi. Diğeri ise baygındı sanırım.

Annem, babam gibi kalbinden vurulmuştu. Annemin üzerindeki beyaz hırkanın rengi kırmızı olmuştu.

" Anne, bunlar ben uslanim diye di mi ? Üzerindeki Hırka da ise boya var. Aslında bunların hiçbiri gerçek değil."

Anneme doğru sarsak bir adım attım. Dizlerimin üzerinde duruyordum şimdi. Titreyen ellerim ile solmuş yüzünü kavradım.

Ellerimi yüzünden çektim. Kollarına sardım.

"Anne, hadi kalk! Akıllandım ben. Yemin ederim akıllandım. Söz bir daha sözünden de çıkmam. Hadi annecim. Daha erken bir kere." Annemin kolunu çekiştirerek kalkması için elimden geleni yapıyordum.

"A-ANNE KALK, YALVARIRIM KALK. BENİ TEK BAŞIMA KOYMA BU DÜNYADA. ANNE LÜTFEN, LÜTFEN KALK" ellerimi kollarından çektim. Tekrar yüzüne bıraktım. Yanaklarını öpmeye başladım.

Ben ne zaman annemin yanaklarını öpsem uyanırdı. NEDEN ŞİMDİ UYAN MIYOR Kİ?

Abimin yanında olan silahı bir hışınla elime aldım.

Alper bana doğru atağa geçerken son anda durdurdum.

"G-GELME, ANNEMİ ÖLDÜRDÜN SEN. BEN NİYE YAŞIYORUM O ZAMAN. HA? BEN NİYE YAŞIYORUM O ZAMAN. ANNEM GİTTİ BABAM GİTTİ. BUR ABİM KALDI. AMA BEN YAŞARSAM SEN ONU DA ÖLDÜRECEKSİN. BİLİYORUM ONU DA ÖLDÜRECEKSİN. EN İYİSİ BENİM DE ŞUAN ANNEM İLE ÖLMEK." Silahı çalıştırıp şakağıma dayadım.

"GÖLGE DELİ MİSİN LAN SEN" öfkeyle nefesini verdi.

"BU KADAR YETER KALK GİDİYORUZ"

kafamı iki yana sakladım.

İşaret parmağımı tetiğe daha sert bir şekilde bastırdım.ları vardı.

"ANNEEEĞĞĞ"

"ABİĞĞĞĞĞ"

"NOLUR SES VERİN nolur"

DİRİRİRİRRİRİRİRİRİM DÖNÜŞÜM KAOS ENTRİKA BİLMEM BLABLA FALAN İŞTE

YA BEN NASIL BİRİYİM BÖYLE CANIM BEN

BU KADAR YETER CANIM BYS