BELKİ DE GÜNEŞ HAVANIN EN KARANLIK OLDUĞU ANDA AÇAR

Hayatta inanılmaz şeyler

En inanılmaz anlarda olur.

Güneşin gözüne vurmasıyla uyandı Feyyaz. Hareket edecek gibi oldu ama kolunu kıpırdatamadığını fark ettiğinde gözlerini açtı. Karısı sırt ona dönük şekilde uyuyordu. Önce kısa bir süre ne olduğunu anlamlandıramadı. Sonra aklına dün akşam gelince elini yavaşça sırtına dokundurdu. Dün gece buz gibi olan teni ısınmıştı. Derinbir nefes vererek çok hareket etmeden ona döndü. Dağınık saçlarına kafasını gömerek derin bir nefes aldı. Sanki uzun zamandır nefes almıyormuş gibiydi. Gözlerini tekrar kapadı ve kısa sürecekte olsa kısa bir süre de uykuya geri daldı.

Tekrar gözlerini açtığında yatağın boş olduğunu fark etti. Yataktan doğrularak etrafına bakındı. Dağınık oda ve sanki inat uğruna açılmış perdelerle karşılaştı. En son yanında karısının uyuduğundan emindi. Hiçbir rüya bu kadar gerçekçi olamazdı. Ayaklarını yataktan sallandırmıştı ki banyodaki su sesini duydu. Fazlasıyla rahatlamış hissediyordu. Dün akşam hastalık ve uyku haliyle bir şey dememişti ama şansını zorlamak istemiyordu. Yerdeki kıyafetlerini alarak üstüne geçirdi. Bir süredir kaldığı odaya girerek üstünü çıkartıp banyoya yöneldi.

Zaman ilerlemeye devam ediyordu. O gecenin üzerinden iki hafta geçmişti. Berfu’nun durumu daha da iyiye gidiyordu. Artık sadece odada durmuyor alt kata ya da bahçeye iniyordu. Bunlar bile büyük bir adımdı ona göre. Ne de olsa aylarda her şey çok fazla umutsuzdu. Sanki bu günlerde biraz daha olsun umut dolu gibiydi. Feyyaz’ın odada durmasından rahatsız olmuyordu ya da ondan kaçmak gibi özel bir çabaya girişmiyordu. Feyyaz da üzerine gitmeden yavaş yavaş ilerliyordu. En azından yüzünde gülümseme görebilmişti.

Berfu gözlerini araladığında etrafın karanlık olduğunu fark etmişti. Odadaki tek ışık açık pencereden vuran ay ve sokak lambası ışığıydı. Midesinde büyük bir boşluk hissediyordu. Gözlerini odada gezdirdiğinde yatağın yanında sırtını duvara vermiş bir şekilde uyuduğunu fark etti. Usulca yataktan çıkarak sessizce odayı terk etti. Mutfağa girdiğinde lambayı yakarak etrafına bakındı. Hemen hazırlanabilecek bir şeyler yemek istiyordu. Buz dolabını açtı ama gözüne bir şey takılmadı. Geri kapattı. Çekmeceleri açarken makarna kutusuyla karşılaştı. Uzun süredir yemediğini fark edince kutuyu alıp mutfak tezgahının üzerine bıraktı. Küçük bir tencere çıkartıp içine su doldurup ocağın üzerine bıraktı.

Feyyaz gözlerini açtığında odada tek olduğunu fark etti. Önce banyo ve tuvalete bakındı ama odanın boş olduğunu gördü. Sessizlik içinde odadan çıkıp karşı odanın kapısını usulca araladı ama aradığını bulamayıp geri kapattı. Aşağı indiğinde mutfağın ışığının açık olduğunu fark etti. Adımlarını o tarafa yönlendirdi. Kapıdan içeri baktığında Berfu ocağın önünde bir şeyler ile uğraşıyordu. Sesini çıkartmadan izlemeye başladı.

Berfu arkasındaki hareketliliği fark etmişti ama üstelemedi. Sos tenceresine makarna sosunu hazırlamaya başladı. Hazır olduğunda iki tabak makarnayı masaya bıraktı. Çekmeceden de iki çatalı alarak masanın üzerine bıraktı. Sandalyesine oturup yemeye başladı. Feyyaz ikinci tabağın kendine olduğunu fark etmişti. Bir şey demeden usulca masaya oturup önündeki makarnayı yemeye başladı. Bu da bir gelişmeydi kesinlikle. Büyük bir sessizlik içinde yediler. Berfu tabağı bitince biraz su içip yukarı çıktı. Yatağa uzanıp gözlerini kapattı. Feyyaz bu gece rahat uyuyabileceğini düşünüyordu. En azından bir adım gelmişti.

Birkaç gün hızla geçmişti Hancı evinde. Berfu ilaçların etkisinde olmadığı zamanlar iyiydi. Sabah kalkıyor kahvaltı yapıyor tekrar ilaç içiyor ve onun etkisiyle bir süre daha uyuyordu. Tekrar kalkıyor bir süre evin içinde dolaşıyor yemek yiyip yatağa uzanıyor uyuyana kadar da tüm vaktini o şekilde geçiriyordu. Feyyaz tam olarak yanına yaklaşamıyordu ama en azından aynı masada yemek yemeye başlamışlardı. Bu ara tek problemi uykularını bölen kabuslarıydı. Her seferinde farklı şekillerde öldüğünü görüyordu ilaçların etkisiyle uyanmak ise oldukça güç oluyordu onun için.

Feyyaz, Berfu’ya verdiği sözü tutmak için fazlasıyla çaba harcıyordu. Bir bine satın almış ve Hancı Grup ismiyle açılış vermişti. Artık Hancı Grup’a ait ne varsa artık bir barın üst katından değil tam konumu belli bir şirketten yönetilecekti. Dağınık çalışan gruplar binaya yerleştirilmiş ve bir düzen almaya başlamıştı. Gece hayatını sonlandırmaya çalışıyordu. En azından daha iyi bir profil çizmeye çalışıyordu. Bu kadarını da yapabilirdi en azından.

Berfu, tüm gün sürekli birinin gelmesinden dolayı fazlasıyla yorgun hissediyordu. İlaçlarını içip yatağa girdi. Gözlerini kapatmasıyla birlikte çoktan dalmıştı derin bir uykuya. Feyyaz odaya girdiğinde saat gece yarısını bulmak üzereydi. Erkenden çıktığı eve geldiği saate şaşırdı. Sırf gündüz çalışayım diye bir işe kalkışmıştı onda da gece geliyordu yine. Karısını uyurken bulmuştu. Uykunun en derin köşelerinde olduğu kesindi. Önce banyoya ilerledi. Kısa bir duşun ardından çıktı. Üstünü giyip yatağa geçmek için hareketlendiğinde Berfu'nun uykunun içinde sayıklayan sesini duydu. Bir süre kendi kendine uyanmasını bekledi ama uyanamadığı kesindi. Yatağa oturup sakince uyandırmaya çalıştı ama işe yaramamıştı. Kolunda tutarak biraz sarstı. Bir anda yataktan fırlayarak kalkan kadın onu da ürkütmüştü. Nefes nefese kalmış gözleri kocaman açılmıştı. Nefesini toparlayamadığı kesindi. Kısa bir etrafına bakındı ama hala rüyada olduğunu düşündüğü kesindi. Feyyaz rahatlamak için kendine çekip başını göğsüne dayadı. Bir süre hareketsiz bir şekilde öyle kaldılar. Genç kadının nefesi yavaş yavaş düzene girdi. Sonrasında tekrar uykuya daldığını fark ettiğinde elini başının arkasına destek koyarak geri çekildi. Uyandırmamaya dikkat ederek usulca başını yastığa bıraktı. Berfu yastıkla buluşunca hafifçe gözlerini araladı. Çok uykusu vardı ama uyumaya da korkuyordu. Tekrar o kabusun içine düşmek istemiyordu. Gözlerini kapatmadan önce yaptığı tek hareket yatağın ortasından kenarına doğru kaymak oldu. Her zaman yattığı yere çekilmişti. Feyyaz bir süre daha yatağın üstünde oturmaya devam etti. Berfu gözleri kapalı olsa da uyumamak için direniyordu ama çok fazla da dayanamayacağını fark ettiğinde gözünü açmadan yorganın bir kısmını açtı. Kendince bir davetti. Ne konuşmak istiyordu ne de anlatmaya çalışmak sadece sakin bir uyku istiyordu.

Feyyaz açılan yorgan kenarıyla karısının ne demek istediğini anlamış oldu. Sakince yatağa uzandı. Bir adım daha ilerleyebilmişti. Belki biraz ağırdı ama bu sefer aceleye getirmek gibi bir niyeti yoktu. Sonra giderek büyüyorlar ve ilk büyük engelde de ortaya dökülüyorlardı. Usul usul devam edebilirdi.

Sabah Ezo Hanım yatak odasının kapısını usulca açtı. Damadının arada kendi odasında kaldığını biliyordu. Kızının ilaç saati yaklaşıyordu ve uyanıp kahvaltı yapıp ilaçlarını içmeliydi. İçeri kısaca göz attığında yatakta iki kişinin yattığını fark etti. Kısa bir göz bakış attıktan sonra kapıyı kapatarak çıktı. Bu iyi bir şey miydi yoksa kötü bir şey miydi emin olamıyordu.

Feyyaz uyandığında burnuna o alışık olduğu koku doldu. Aylar sonra ilk defa huzurlu uyanmıştı. Karısını uyandırmadan yataktan kalkıp giyinme odasına geçti. Üstünü değiştirip evden çıktı. Tuhaftır ki kimseyle karşılaşmamıştı evden çıkarken. Ofise geldiğinde odaya girdi. Masaya oturmuştu ki kapı çaldı. Sonra da cevap beklemeden Burak içeri girdi. Bu huyuna sinir olmasına ve her seferinde kızmasına rağmen bugün bir şey demedi kaşlarını bile çatmamıştı. Burak bir şaşırdı ama bir şey söylemeden oturdu. Feyyaz bilgisayarı açarken Burak oturmuş elinde telefon ile ilgileniyordu. Biraz sonra kapı açılıp elinde tepsi ile sekreteri girdi. Birer fincan kahveyi masaya bırakarak odadan çıktı. “Fatih’ten haber var mı?” Gittiği yerden dönemiyordu bile. Sonra bana neden kızıyorsun oluyor diye söylendi Feyyaz içinden.

“Sabah aradım ama açmadı müsait olunca o döner.” Burak, iki abisinin arasının gergin olduğunu biliyordu dünkü anlaşmanın kötü geçtiğini söylerse daha da sinirlendirirdi. Ki keyfi yerinde gözüküyordu ve bunu kaçırmak gibi bir niyeti yoktu. “Tamam.” Burak gelen cevapla kaşlarını çattı. En azından bağırmasındansa birkaç söylenir diye düşünmüştü ama sadece tamam demişti. Kesin bir şey vardı.

“Sadece tamam mı?” Feyyaz elindeki kahveyi bırakıp karşısındaki deri koltukta oturan kuzenine baktı. Ne demesini bekliyordu ki. Kızsa bağırsa daha mı mutlu olacaktı anlamamıştı. Ne desem yaranamıyorum derlerdi ya tam olarak Feyyaz durumunu açıklıyordu şu an için. “Ne dememi bekliyorsun?” Burak bu kadar sakin karşılamasını beklemiyordu. Bu kadar sakin karşılayacağını bilse anlaşmanın kötü geçtiğini söylerdi direkt.

“Sağ tarafından mı kalktın hayırdır?” Ya birinden sinirini iyi çıkartmıştı ya da Berfu’yla arası makarna olayından beri süren duraklama evresinden çıkmıştı. Bunun başka açıklaması yoktu. “İlla sinirlendireceğim diyorsun yani.”

“Yok öyle demiyorum abi de çok da beklediğim bir tepki değil ne de olsa. İyi bir şey mi oldu evde de bu kadar keyfin yerinde.” Aylardır beklediği hamle karısından gelmişti sonunda. En azından bir adım daha ileriye gitmişlerdi. Biraz ağır ve sakin ilerliyorlardı ama en azından sağlam ilerliyorlardı bu sefer. “keyfimin yerinde olduğunu nereden çıkarttın?”

“Bana söylenmedin abime söylenmedin hatta sekreter kahveyi getirirken tepsiyi salladı ona da bir şey demedin.” Tepsiyi fark etmemişti ama keyfinin yerinde olmasına veriyordu şimdilik bunları. Buna yarın kızardı bugün tüm gün boyunca dün gecenin huzurunu yaşamak istiyordu. “Yani bize niye kızmıyorsun diye soruyorsun sen?”

“Yok estağfurullah olur mu öyle şey? Peki bir şey demedim. Berfu nasıl?” Dün geceki ve ondan önceki gecelerdeki kabuslarını saymazsa gayet iyiydi en azından dün gece ondan nefret ettiğini göstermemiş en azından yardım talebini görmezden gelmemişti. “Ben çıkarken uyuyordu niye?”

“Bugün Zerda uğrayacaktı.” Sanki her gün uğramıyormuş gibi haberli geliyordu birde. Yakında evin demirbaşlarına onu da kaydedecekti. Önce kayınvalidesi şimdi Zerda sayı giderek artıyordu. “Haftada gün yedi Zerda’nın bizde geçirdiği gün sayısı 5.”

“Berfu yalnız kalsın istemiyor işte. Gelmesin mi?” Sırf bu yüzden sesini çıkartmıyordu zaten. En azından gün içinde gözü arkada kalmamış oluyordu. Bu da şimdilik ona yetiyordu. “Ben gelmesin mi dedim. En azından Seda’dan daha iyi durumda.” Seda arada uğrarsa uğruyor onda da çocukları bahane edip geri kaçıyordu. Ne sorunu ne de başka bir şeyi kaldıramayacağını söylüyordu hep.

“Yorum yok.” Burak farkındaydı yengesinin hal ve tavırlarının anlaşılan abisi de bunun farkına varmıştı. Yılbaşı partisinden beri yeterince gözüne batmıştı üstelemeye devam ediyordu “Neyse sen niye geldin?”

“Dünkü toplantı iyi geçmemiş anladığım kadarıyla da sana bakmaya gelmiştim.” Hiç aklına o iki geri zekâlıyı getirmek istemiyordu. Hala dünden kalma bir ağrı vardı. “İki dangalaktan başka biri yoktu ki karşımda. Bunlardan olmaz yenilerini bul.”

“Abi bunlar piyasanın en iyiler ama.” Bu muydu en iyisi? Piyasada kimler dolaşıyordu böyle? Bu kadar kötü olamazlardı herhalde. Bunlardan iş çıkmayacaksa yurt dışından birileri çalışacaklardı mecbur. “En iyisi buysa kötüsünü düşünmek bile istemiyorum.”

“Ben başka firmalar araştırıyım.”

“Elini çabuk tut.”

“Tutarım.”

Not: Yeni bölüm geldi. Sevdiniz mi? Hareketlenmeler başlıyor gibi ne dersiniz. Gelecek bölüm de güzel geçecek bence. Sizce nasıl geçer?