ALINTI

Geçmiş den

Leyla , sedir üzerinde oturmus sıkıntıdan patlamak üzere idi. Yaren ve Yağız okula gitmişler kendisi yalnız kalmıstı. Sonra birden kapıdan giren Yavuz abisini gördü. Nihayet kendisi ile oynayacak biri gelmisti.

Yavuz ,öğleden sonra ki dersleri bos okduğu için erken gelmişti okuldan Leyla'yı bahçede boynu bükük gorünce üzüldü. Bu kızın o melül melül bakışları yüreğine işliyordu nedense.

" Leyle , noldu sana, neden üzgünsün ? " Diyerek sordu Yavuz, sanki bunu bekliyormuş gibi kehribar gözlerini , Yavuz'un kömür karası gozlerine sabitledi.

" Sıkıldım ben, kimse benle oyun oynamıyor " Leyla'nın o masum bakışları ve dudaklarını büzmesi Yavuz'un tebessüm etmesine sebep oluyordu.

" Kalk hadi beraber oynayalım üzme kendini. Ağlama o kehribarların buğulanmasın efüliii" dedi Leyla'nın burnuna dokunarak ,neşesini yerine geitrmek istedi. Leyla'nın dedesi ona efuli'm derdi. Yavuz' da bir keresinde merak edip sormuştu.

" Efüli ne demek " diye .

" Efüli ; sevdam , sevdiğim , bir tanem demek ayrıca aşk ve sevgi demek evlat " demisti Leyla'nın dedesi.

" Artık bende Leyla'ya efülim diyeceğin çünkü ben onu çokk seviyorum " demisti Yavuz ve herkezi güldûrmüştü o zaman ki çocuk aklı nerden bilecekti ki birgün gelip de aşkından geberdiği kıza " efülim" diye hitabedeceği ve o kızın bütün dünyası olacağı.

Gözlerinde ki birikmiş yaşı sildi Leyla. Kirpiklerini kırpıştırarak sevinçle ayağa kalkıp Yavuz'un boynuna sarıldı.

"Tesekkur ederim Yavuz abi" dedi neşe dolu cıvıl cıvıl sesi ile. Yavuz, gülümsedi bu kız deliydi kesin.

İlk olarak sek sek oynamak için konağın avlusuna çizgileri çizdiler. İlk Leyla başladı oynadı bir yandan da Yavuz'a oyunu anlatıyordu. Yavuz, bıcır bıcır konuşan kuzenini keyifle dinliyordu.

Yade Zergül, konağın üst avlusunda torunlarını izliyor kaderleri bir yazılsın diye dualar ediyordu. İlk doğdukları zamanı hatırladı yumuş yumuş elleri miss gibi koilari vardı. Zaman hızlı ilerliyir onlar büyürken kendisi yaşlanıyordu. Keşke kocası Berzan ağa da bugünleri görebilse idi ama nasip olmamıstı.

Sıra Yavuz'a, gelmişti Leyla eline taşı tutusturup " Hadi" dedi. Yavuz, tıpkı Leyla'dan gördüğü gibi oynamaya başladı ama o kadar ciddi oynuyordu ki, çok komikti. Leyla, kahkahalar ile gülüyordu Yavuz'un o hallerine.

Yavuz, gülen amca kızına bakıp " Ne gülüyorsun kızım ilk defa oynuyoruz her halde " diyerek çıkışmıştı ama bu Leyla'nın daha çok gülüp keyiflenmesine vesile olmuştu.

Biraz oynadıktan sonra Leyla, bu defa bisiklet binmek istedi. Yavuz, kardeslerinin bisikletlerini çıkardı. Yaren'in kine Leyla bindi kendiside kardesi Yağız'un bisikletini aldı. Konağın avlusunda sürmeye başladılar. Leyla'nın şuh kahkahaları tüm konağı sarmıstı. Azade hanım ve Leyal hanımda onların sesine avluya Yade Zergül'ün yanına gelerek çocuklarını keyifle izliyorlardı. Sultan hanım ise hem yemeklerini yapıyor hemde mutfak kapısından ikisini gözetliyordu.

Oyuna o kadar dalmışlardı ki gelen Behram ağayı ve Berwan beyi görmediler.

Berwan bey kızının gülen sesine mest olup tekrar tekrar aşık olurken Behram ağa oğluna ateş saçan gozleri ile baktı. İlerde ağa olacaktı ve o durmuş bisiklet sürüyordu.

" Yavuz.." diye kükredi Yavuz, babasının sesi ile az gitti bisikletten düsecekti son onda dengesini toparlayıp hemen bisikletten indi. Ama o sırada bacığının alt kısmını derin çizdirmiş korkudan acısınıbile umursamamıstı.

" E e efendim ağam " Yavuz, baba diyemezdi Behram beye hep ağa derdi tıpkı kapıda ki korumalar dışardaki insanlar gibi.

" Çabuk odana çık geliyorun bende " Yavuz, çantasını koyduğu yerden alıp hizla odasına çıktı. Azade hanımın yüreğine kor düştü Behra ağa nın Yavuz'a bu kadar sert olmasını kabul edemiyordu.

" Abi tamam çocuk onlar kızma bu kadar " Desede Berwan bey , abisi dinleyecek gibi gözükmüyordu.

" Berwan bizim yerimize gececek ağa olacak o, bir ağırlığı olmalı onun, yerini, hududunu haddini bilmeli" Behram bey zamanında böyle görmuştü ve o kuralları bir tek Yabuz'a gecerli idi.

Leyla, giden Yavuz'un arkasından bakıp çok üzüldü amcası hep böyle yapıyordu. Yavuz, ile oynamalarına izin vermiyordu oysaki oda çocuktu kendileri gibi.

İnsanin küçücük yaşta omuzlarına boyle bir yük'ü, sorumluluğu , yüklemeleri ne kadar doğru tartışılır idi. Çocuk, yaşının guzelliğini yaşamalı çocuk olmalıydı kendisinden büyük bir adam gibi davranılması beklenilemezdi.

Yavuz, öfke ile odasına girdi Babası bir ona katı kardeşlerine ise merhamet doluydu. Küçücük yüreği bu adaletsizliği kaldıramıyor, babasına karşi ister istemez içinde set kuruyor aralarına mesafe koyuyordu.

Behram bey hızla yukarıya çıktı Yade Zergül'ün , otoritesi bile bugün kendisine işlemiyiordu " Behram ağa torunuma ilişiyim deme yaptığı ne ayıptır nede günah çocuktur o " Desede Behram bey Bir hışım ile odaya girmişti. Yavuz, babasının öfkesi karşısında titriyordu.

" Ben sana kaç defa dedim Yavuz! Bir agırlığın olacak, sen geleceğin ağası, aşiretimizin başı olacaksın, hal ve hareketlerine dikkat et diye hee ? Kac kere dedim ? " diyerek Yavuz'un yüzüne sert bir tokat indirdi.

Yavuz, yüzünde hissettiği acı ile ellerini yumruk yaptı. Ne kızaran , ne yanan yanağı umrunda idi nede babasının öfke dolu sözleri. Kırılan kalbinin sesi tüm sesleri bastırıyordu şu anda.

" Özür dilerim baba bir daha olmayacak " dedi Yavuz, sesinin titrememesine dikkat ederek.

" Bir daha olursa bir tokat ile kalmam Yavuz ağa ona göre kendine çeki düzen ver " diyerek odadan geldiği gibi rüzgarını estirerek gitti Behram ağa. Birgün gekecek bu sœylediklerine pişman olacaktı.

Yavuz Miroğlu , o gün büyüdü yediği o tokat onu büyütmüş, bir daha ne oyun oynamış nede bisiklete binmiş kaderine kahretmiş boynunu bükmüştü. Ne zaman bir suç işlense babası hep ona bağırıyor suçluyordu bazen el kaldırıyor bazwn odaya alıp siddetini daha da artırıyordu. Babası Behram ağa ile o günden sonra baba oğul ikişkileride bitmişdi. Yavuz, babasını sadece aşiretin ve konağın ağası olarak görüyor, saygıda kusur etmiyordu. En büyük destekcisi amcası Berwan bey olmuş bildiği herşeyi Yavuz'a öğretmiş idi.

Yavuz Miroğlu, kaderine boyun eğen taraf olmuş ama kardeşlerini ezdirmemiş koruyup kollamış onların kendisi gibi olmamaları için elinden geleni yapmış idi.....

***********************************