"Ben Mari; renkleri, çiçekleri, gülmeyi seven... Ben Mari; renkleri, çiçekleri, gülmeyi elinden alınan." “Bana güveniyor musun?” diye sordum. Sesim fısıltı kadar hafifti; içimde, duyacağım cevabın ağırlığı vardı. O ise tek kelime tereddüt etmeden, gözlerini gözlerimden hiç ayırmadan, sanki tüm dünyanın cevabı o anda oradaymış gibi, şöyle dedi: “Sana, kendimden daha çok güveniyorum Mari. Ne yaşanırsa yaşansın… Bu asla değişmez.” O an kalbimde bir şey çözüldü. Anladım. Bu, sadece bir intikam savaşı değildi. Bu, çok daha derin bir bağlılığın adıydı. "Kitapta bir iki hata gözünüze çarparsa göz kırpıp geçiverin olur mu? Şimdiden keyifli okumalar dilerim."